O πρόεδρος και ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρίας φωνάζει έναν υφιστάμενο να τον δει προσωπικά στο γραφείο του.
'Γιώργο, σε προσέλαβα πριν από ένα χρόνο για να ξεχωρίζεις την αλληλογραφία της εταιρείας. Σε δύο μήνες έγινες γραμματέας, και μετά από άλλους τρεις μήνες έγινες πωλητής. Αφού πέρασαν άλλοι τρεις μήνες σε προήγαγα σε διευθυντή πωλήσεων και εδώ και ένα μήνα έγινες γενικός διευθυντής. Τώρα σκέφτομαι να βγω στη σύνταξη και να σε αφήσω να πάρεις τη θέση μου... Τι έχεις να πεις για όλα αυτά;'
'Εεε... ευχαριστώ.'
'Ευχαριστώ;! Μόνο ένα σκέτο ευχαριστώ;!'
'Εεε... ευχαριστώ μπαμπά'
Χτυπάει το τηλέφωνο σε μια ραδιοεκπομπή.
- Χτες βρήκα ένα πορτοφόλι, είχε μέσα 520 ευρώ, 2000 δολάρια, 600 λίρες Αγγλίας και κάρτα του ιατρού Τσιλιμίρδα Ιωάννη με διεύθυνση..., τηλέφωνο..., κινητό....
Βάλτε του ένα καλό τραγούδι να τον ευχαριστήσω τον άνθρωπο!
Η κυρία και ο ταύρος
Μια κυρία πηγαίνει στο Γιατρό.
- Γιατρέ μου θα ήθελα ο άνδρας μου να γίνει πιο...πιο, ξέρετε εσείς, πιο Ταύρος, τέλος πάντων..!
Και ο Γιατρός:
- Κυρία μου γδυθείτε... Ας αρχίσουμε από τα κέρατα.
Στη ζυγαριά
Η σύζυγος στο σύζυγο:
- Κοίτα, με το να ρουφάς την κοιλιά σου την ώρα που ζυγίζεσαι, δεν πρόκειται να δείξει λιγότερα κιλά η ζυγαριά!
- Το ξέρω, βρε Μαρίκα!
- Τότε γιατί τη ρουφάς;
- Για να δω τι γράφει η ζυγαριά!
Πεθαίνουν δυο άνθρωποι ο ένας από συγκοπή, ο άλλος από πνευμονία. Συναντιούνται στον παράδεισο και λέει ο δεύτερος στον πρώτο:
- Πώς πέθανες;
- Από συγκοπή. Εσύ πως πέθανες;
- Από πνευμονία. Πώς την έπαθες τη συγκοπή;
- Ήμουν στο γραφείο και με παίρνει ένας άγνωστος τηλέφωνο και μου λέει: η γυναίκα σου σε κερατώνει. Παρατάω τη δουλειά, παίρνω το αμάξι και πηγαίνω στο σπίτι. Μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα...τίποτα.. Στο μπάνιο τίποτα. Στο πατάρι τίποτα. Στο γκαράζ τίποτα και στη κουζίνα τίποτα και από τη χαρά μου έπαθα συγκοπή.
- Πάρτα βλάκα! Αν άνοιγες το ψυγείο τώρα θα ζούσαμε και οι δύο!
Η εξαφανισμένη σύζυγος
Πάει μια γυναίκα για ψώνια στην αγορά, αλλά δεν γυρίζει ποτέ. Ανήσυχος ο άντρας της, πηγαίνει μετά από 3 ημέρες στην αστυνομία για να δηλώσει την εξαφάνιση. Μόλις όμως γυρίζει σπίτι, βλέπει την γυναίκα του εκεί.
- Καλά βρε γυναίκα, που χάθηκες τόσον καιρό;
- Άστα άντρα μου. Με έπιασαν τρεις άντρες, με πήγαν σε μια ερημιά και με βίαζαν επί 4 συνεχόμενες ημέρες!
- Μα καλά, αφού εσύ 3 μέρες λείπεις;
- Ε, θα πάω και αύριο!
Ένας φουκαράς αποκοιμήθηκε μέρα μεσημέρι στην πλαζ και ο ήλιος τού
κατάκαψε τα μπούτια. Τον πάνε στο νοσοκομείο σε κακά χάλια.
Το δέρμα του ήταν κατακόκκινο, γεμάτο φουσκάλες και οτιδήποτε
άγγιζαν τα μπούτια του και του προκαλούσε φοβερό πόνο.
Ο γιατρός τού έγραψε ενδοφλέβιες ενέσεις με νερό και ηλεκτρολύτες,
ένα ήπιο ηρεμιστικό και Βιάγκρα.
Ξαφνιασμένη η νοσοκόμα ρώτησε:
-τι καλό θα τού κάνει το Βιάγκρα σ` αυτή την κατάσταση; Και ο
γιατρός:
-θα κρατάει το σεντόνι μακριά από τα μπούτια του.
Μπαίνει ο σύζυγος αιφνιδιαστικά στο σπίτι του και βλέπει την γυναίκα του στο κρεβάτι με τον καλύτερο του φίλο.
Βγάζει το πιστόλι και μπαμ μπαμ καθαρίζει τον φίλο του.
Μετά από μια μικρή σιωπή, λέει η γυναίκα του:
- Τάκη, έτσι όπως πας σε λίγο θα μείνεις χωρίς φίλους!!!!!
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Πάμε μουσείο?
Ανακάλυψα και μοιράζομαι! Η Google έκανε πάλι το θαύμα της με το Google Art Progect
. Ένα κλικ θα σας πείσει...και θα φέρει πολλά άλλα!
. Ένα κλικ θα σας πείσει...και θα φέρει πολλά άλλα!
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Και μετά τι?
Τι γίνονται αλήθεια τα e-mail και τα blogs μας όταν πεθάνουμε? Εγώ θα σας πω!
Gmail: Οι πολλοί κοντινοι συγενείς μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση ή να ζητήσουν τη διαγραφή του, χρειάζονται όμως πολλά δικαιολογητικά!
Hotmail: Μετά από κάποιο διάστημα, οι ανενεργοί λογαριασμοί διαγράφονται μαζί με τα δεδομένα τους.Και πάλι οι κοντινοί συγγενείς μπορούν να ζητήσου πρόσβαση.
Facebook: Η σελίδα ενός αποθανόντος μπορεί να μετατραπεί σε εις μνήμην για τουε ήδη υπάρχοντες φίλους.
Yahoo: Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σε τρίτους, μπορεί όμως να ζητηθεί η διαγραφή του λογαριασμού.
MySpace: Μια από τα ίδια. Οι κοντινοί συγγενείς μπορούν να ζητήσουν διαγραφή, όχι όμως πρόσβαση!
Gmail: Οι πολλοί κοντινοι συγενείς μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση ή να ζητήσουν τη διαγραφή του, χρειάζονται όμως πολλά δικαιολογητικά!
Hotmail: Μετά από κάποιο διάστημα, οι ανενεργοί λογαριασμοί διαγράφονται μαζί με τα δεδομένα τους.Και πάλι οι κοντινοί συγγενείς μπορούν να ζητήσου πρόσβαση.
Facebook: Η σελίδα ενός αποθανόντος μπορεί να μετατραπεί σε εις μνήμην για τουε ήδη υπάρχοντες φίλους.
Yahoo: Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σε τρίτους, μπορεί όμως να ζητηθεί η διαγραφή του λογαριασμού.
MySpace: Μια από τα ίδια. Οι κοντινοί συγγενείς μπορούν να ζητήσουν διαγραφή, όχι όμως πρόσβαση!
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Η ωραιότερη μούμια του κόσμου
Την έλεγαν Ροζαλία Λομπάρντο και υπήρξε, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, που πέθανε στα δύο μόλις χρόνια του, από αναπνευστική λοίμωξη, το 1920, στο Παλέρμο, της Σικελίας.
Στην πόλη αυτή, του Ιταλικού Νότου, συνηθιζόταν τότε η ταρίχευση των σωμάτων των νεκρών και η τοποθέτησή τους στις κατακόμβες της μονής των καπουτσίνων μοναχών, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα μακάβριο μουσείο θανάτου.
Το μικροκλίμα στην κρύπτη φρόντιζε ώστε τα πτώματα να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση.
Ο πατέρας της Ροζαλία, ο στρατηγός Μάριο Λομπάρντο, δεν άντεχε να
αποχωριστεί την κορούλα του και έπεισε τους μοναχούς της Μονής των Καπουτσίνων στο Παλέρμο να του παραχωρήσουν μια θέση στην υπόγεια κρύπτη τους, την Catacombe dei Cappuccini. Με αυτον τον τρόπο να την επισκεφθεί και να τη δει όποτε ήθελε.
Για να καταφέρει να διατηρήσει το πρόσωπό της όσο πιο όμορφο γινόταν, κάλεσε τον φημισμένο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια για βοήθεια.
Το μυστικό του καθηγητού Σαλάφια, η φθορά και η θλίψη…
Ιταλός χημικός, που είχε ανακαλύψει μία μυστική φόρμουλα, για την διατήρηση των σωμάτων μετά τον θάνατο, ο Σαλάφια ξεκίνησε ταριχεύοντας μικρά ζώα και στη συνέχεια ανθρώπους! Τελειοποιώντας την τεχνική του, κατάφερε να κάνει την μικρή Ροζαλία, ένα παιδί, που όποιος το δει, θρηνεί για αυτό σαν να «έφυγε», μόλις χθες κι ας είναι νεκρό εδώ και ενενήντα ολόκληρα χρόνια. Ίσως τελικά η φθορά, ορίζει, ακόμη και για την θλίψη, μία ημερομηνία λήξης…
Πώς ταριχεύεται η ομορφιά!
Ο ίδιος ο Σαλάφια πέθανε 13 χρόνια μετά το κοριτσάκι, και δεν άφησε πουθενά και σε κανέναν το μυστικό του χημικού μείγματος, που καταργούσε τη φθορά διαιωνίζοντας τη θλίψη. Το μυστικό του φαινόταν να είχε χαθεί για πάντα, μέχρι την ώρα που μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα χειρόγραφο από την κληρονομιά του με τίτλο «New special method for the preservation of the entire human cadaver in the state of permanent freshness».
Σε αυτό, ο ταριχευτής εξηγούσε λεπτομερώς τη συνταγή του υγρού που περιέχυσε στις αρτηρίες της Ροσαλία: μια ποσότητα γλυκερίνης, μια ποσότητα φορμαλδεϋδης ενώ μια τρίτη ποσότητα αφορούσε ένα διάλυμα αλκοόλης με σαλυκιλικό οξύ. Οπως εξήγησαν οι επιστήμονες, τίποτε ασυνήθιστο δεν υπήρχε στην φόρμουλα του Σαλάφια, αφού έμοιαζε με εκείνη των άλλων ταριχευτών! Και το ερώτημα, παρέμεινε αναπάντητο: πώς ταριχεύεται η ομορφιά;
Ακόμη και σήμερα, μοιάζει σαν να κοιμάται!
Όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο, συρρέουν στη μονή των καπουτσίνων, για να τρομάξουν και να φιλοσοφήσουν με το εφήμερο τις ζωής στις ανατριχιαστικές κατακόμβες. Όμως όλοι φεύγουν βουρκωμένοι και συγκλονισμένοι, από την συνάντησή τους με την μικρούλα. Την bambina ωραία κοιμωμένη του Παλέρμου, το τελειότερα ταριχευμένο κορμάκι όλων των εποχών, αλλά και εκείνο το βλέμμα, το κλειστό πεισμωμένο βλέμμα, που μοιάζει κόντρα στον θάνατο, να ονειρεύεται ακόμα στον αιώνιο ύπνο του…
Το κοριτσάκι μέσα στο γυάλινο μικροσκοπικό φέρετρο, θυμίζει τις κούκλες, που μαγνητίζουν τα παιδικά βλέμματα. Το δικό της βλέμμα, σφραγισμένο για πάντα, μοιάζει θυμωμένο, μπροστά στο αμείλικτο του θανάτου και συγκινεί…Συγκινεί απίστευτα… Η «κούκλα» ήταν κάποτε ζωντανή και έμελε να γίνει η ωραιότερη μούμια του κόσμου.
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Σάββατο 21 Μαΐου 2011
Κοτόπουλο στα γρήγορα!
Σενάριο 1:
Είσαι πτώμα από τη δουλειά και γυρνώντας σπίτι χτυπάει το τηλέφωνο!Είναι τα "παιδιά" και θα περάσουν το βράδυ από το σπίτι!
Σενάριο 2:
Ρεπάρεις και προτιμάς να περάσεις το πρωινό σου στην παιδική χαρά με το παιδί σου...και ξαφνικά η ώρα είναι 13:00 και δεν έχεις φαγητό στο σπίτι!(το δικό μου σημερινό σενάριο)
Σενάριο 3:
Δε θέλεις ρε παιδί μου, πώς το λένε! Πάλι στην κουζίνα θα φας τη μέρα σου?
θες κάτι γρήγορο, ευκολό και υγειηνό!
Όσα σενάρια και αν σκεφτώ δεν ξέρω ποιο να διαλλέξω. Σημασία έχει πως όλα παίζουνε σε εργαζόμενες γυναίκες και μη. Ιδού λοιπόν η πρότασή μου:
Κόβουμε 4 στήθη κοτόπουλου ζουλιέν (ότι είναι κομμένο ζουλιέν μαγειρεύεται πολύ γρήγορα) και σε ένα βαθύ τηγάνι τα βράζουμε μέσα σε μπύρα, όχι πολύ, περίπου μισό ποτήρι. Η φωτιά μέτρια.
Έχουμε κομμένη ( και έτοιμη σαλάτα μη σας πω από το supermarket) λαχανοσαλατα (λάχανο-καρότο) και αφού εξατμιστεί η μπύρα τα προσθέτουμε και χαμηλώνουμε τη φωτιά.
Προσθετουμε λίγο ελαιόλαδο και αλατάκι.
Μπαχαρικά της αρεσκείας μας, εγώ καρυ,πάπρικα,lemongrass & ginger.
Σε μισή ωρίτσα το πολύ είμαι έτοιμη.
Ταυτόχρονα βράζω και ωραιότατο ρυζάκι και άμα θέλω να πληθήνω το φαγητό προσθέτω λαχανικά. Μανιτάρια και μπρόκολο του πάνε πολύ. Επίσης και μια κουταλιά φυστικοβούτυρο αλλά δεν είχα...
Είσαι πτώμα από τη δουλειά και γυρνώντας σπίτι χτυπάει το τηλέφωνο!Είναι τα "παιδιά" και θα περάσουν το βράδυ από το σπίτι!
Σενάριο 2:
Ρεπάρεις και προτιμάς να περάσεις το πρωινό σου στην παιδική χαρά με το παιδί σου...και ξαφνικά η ώρα είναι 13:00 και δεν έχεις φαγητό στο σπίτι!(το δικό μου σημερινό σενάριο)
Σενάριο 3:
Δε θέλεις ρε παιδί μου, πώς το λένε! Πάλι στην κουζίνα θα φας τη μέρα σου?
θες κάτι γρήγορο, ευκολό και υγειηνό!
Όσα σενάρια και αν σκεφτώ δεν ξέρω ποιο να διαλλέξω. Σημασία έχει πως όλα παίζουνε σε εργαζόμενες γυναίκες και μη. Ιδού λοιπόν η πρότασή μου:
Κόβουμε 4 στήθη κοτόπουλου ζουλιέν (ότι είναι κομμένο ζουλιέν μαγειρεύεται πολύ γρήγορα) και σε ένα βαθύ τηγάνι τα βράζουμε μέσα σε μπύρα, όχι πολύ, περίπου μισό ποτήρι. Η φωτιά μέτρια.
Έχουμε κομμένη ( και έτοιμη σαλάτα μη σας πω από το supermarket) λαχανοσαλατα (λάχανο-καρότο) και αφού εξατμιστεί η μπύρα τα προσθέτουμε και χαμηλώνουμε τη φωτιά.
Προσθετουμε λίγο ελαιόλαδο και αλατάκι.
Μπαχαρικά της αρεσκείας μας, εγώ καρυ,πάπρικα,lemongrass & ginger.
Σε μισή ωρίτσα το πολύ είμαι έτοιμη.
Ταυτόχρονα βράζω και ωραιότατο ρυζάκι και άμα θέλω να πληθήνω το φαγητό προσθέτω λαχανικά. Μανιτάρια και μπρόκολο του πάνε πολύ. Επίσης και μια κουταλιά φυστικοβούτυρο αλλά δεν είχα...
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Όταν μεγαλώσω θα γίνω Star!
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΩΝ
...πολύ μου αρέσουν αυτές οι έρευνες!!!
Αν τσιρίζεις για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες, θα δημιουργούσες
ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ !
Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά !!!!
Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την
ώρα
Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που κάνουν
σεξ όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση.
Ο ποιο δυνατός μυς στο σώμα μας, είναι η γλώσσα.
Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από
τους αριστερόχειρες.
Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν ζαλιστεί.
Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες !
Το γατόψαρο, έχει πάνω από 27,000 γευστικές απολήξεις.
Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους.
Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου !
Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
Το αρσενικό «αλογάκι της Παναγιάς» δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο το κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του. Έτσι το θηλυκό, τον βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.
Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...
Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.
Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.
Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο
Αν τσιρίζεις για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες, θα δημιουργούσες
ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ !
Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά !!!!
Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την
ώρα
Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που κάνουν
σεξ όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση.
Ο ποιο δυνατός μυς στο σώμα μας, είναι η γλώσσα.
Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από
τους αριστερόχειρες.
Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν ζαλιστεί.
Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες !
Το γατόψαρο, έχει πάνω από 27,000 γευστικές απολήξεις.
Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους.
Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου !
Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
Το αρσενικό «αλογάκι της Παναγιάς» δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο το κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του. Έτσι το θηλυκό, τον βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.
Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...
Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.
Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.
Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Farkle!
Ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια πια ομολογώ πως είναι το Farkle. Μπορείτε να το βρείτε σε πολλά sites πλέον στο διαδίκτυο 
Το Farkle, επίσης γνωστό και ως Farkel, Zilch, Zonk και Hot Dice, είναι ένα ατομικό παιχνίδι με ζάρια, το οποίο έγινε διάσημο τη δεκαετία του '80. Στόχος είναι η επίτευξη του υψηλότερου σκορ μετά από 10 γύρους. Το παιχνίδι παίζεται με έξι ζάρια και το σκορ σας βασίζεται στο συνδυασμό πόντων που προκύπτουν από τις ζαριές σας. Επιλέξτε το συνδυασμό πόντων σας από την πρώτη ζαριά είτε επιτυγχάνοντας τουλάχιστον 300 πόντους, είτε ξαναρίχνοντας τα υπόλοιπα ζάρια.
Βασίζεται πρωτίστως στη θεά τύχη, αλλά δεν παύει να είναι παιχνίδι στρατηγικής. Γιατί όπως συμβαίνει και στη ζωή ότι είναι γραφτό θα το συναντήσουμε. Στο χέρι μας είναι όμως το πώς θα το χειριστούμε!
Το Farkle, επίσης γνωστό και ως Farkel, Zilch, Zonk και Hot Dice, είναι ένα ατομικό παιχνίδι με ζάρια, το οποίο έγινε διάσημο τη δεκαετία του '80. Στόχος είναι η επίτευξη του υψηλότερου σκορ μετά από 10 γύρους. Το παιχνίδι παίζεται με έξι ζάρια και το σκορ σας βασίζεται στο συνδυασμό πόντων που προκύπτουν από τις ζαριές σας. Επιλέξτε το συνδυασμό πόντων σας από την πρώτη ζαριά είτε επιτυγχάνοντας τουλάχιστον 300 πόντους, είτε ξαναρίχνοντας τα υπόλοιπα ζάρια.
Βασίζεται πρωτίστως στη θεά τύχη, αλλά δεν παύει να είναι παιχνίδι στρατηγικής. Γιατί όπως συμβαίνει και στη ζωή ότι είναι γραφτό θα το συναντήσουμε. Στο χέρι μας είναι όμως το πώς θα το χειριστούμε!
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
O γιατρός των φτωχών παιδιών-Αυξέντιος Καλανγκός
Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά.
Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν.
Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν».
Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά.
Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν.
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Κυριακή 15 Μαΐου 2011
Come Back!
Ήθελα πολλά περισσότερα να μοιραστώ αλλά πού χρόνος! Άσε που άλλαξα τις ρυθμίσεις στο Firefox και κάθε φορά δυσκολευόμουν! Αν πω πως δεν έβρισκα χρόνο...ψέματα θα πω...Αλλά να, ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και αυτή είναι μία αλήθεια! Και εγώ τον σπατάλησα στο Facebook! Φυσικά και έπαιζα, καλά το καταλάβατε!
Ελπίζω να μην κάνω πάλι τόσον καιρό να αναρτήσω...έχω πολλά να μοιραστώ!
Ελπίζω να μην κάνω πάλι τόσον καιρό να αναρτήσω...έχω πολλά να μοιραστώ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)